||||||||
|||||||| ||||||||

UNITED BY Creativity

aanbevolen

Scheppend vermogen. Volgens de Dikke van Dale is de betekenis van creativiteit: Scheppend vermogen. Het vermogen om te creëren vanuit de basis, je gedachten en de mogelijkheden de vrije loop laten om iets nieuws neer te zetten. Op Ibiza is creativiteit nooit ver weg. Zeker niet tijdens het 24 uurs event United by Creativity, georganiseerd door Tom Berkhout van Wealth Management Partners. Hier liet de top van de Nederlandse gastronomie samen met Anton Corbijn en Dinand Woesthof zien, dat als je het aandurft, je boven jezelf kunt uitstijgen in creativiteit.

Spectaculaire line-up van chefs Het event was georganiseerd voor War Child. Uiteraard zijn ook wij met alle goede bedoelingen afgereisd naar het Nederland minnende eiland, maar toch vooral vanwege de spectaculaire line-up van chefs. Schrijft u even mee. Mark Vaessen, executive chef van OKU waar het diner op maandagavond plaatsvond. Verder nieuwkomers en veelvuldig liefkozend als ‘rookies’ bestempeld: Egon van Hoof en Thomas van Santvoort. Afgetopt met de War Child ambassadeurs: ‘Local Hero’ Edwin Vinke en ‘Spicy Chef’ Soenil Bahadoer.

De eerste dag start met een cocktailtasting van Pernod Ricard en tevens de nieuwe Ultimate Provence Rosé van partner Delta Wines aan het zwembad van hotel OKU. Het hotel omschrijft zich als ‘Bohemian Minimalism’, maar straalt wellicht wel meer ‘Bohemian Luxury’ uit. Het volledig in Fraké Noir verpakte gebouw is een opvallende verschijning tussen de standaard hotels in de buurt en stralend middelpunt is het restaurant waar Mark Vaessen de scepter zwaait.

Perle Imperial Met een glas Vuurzee in de hand maken we kennis met de gastheren, gastvrouwen en andere gasten van het event, een subtiele mix van ondernemers die de oversteek hebben gemaakt vanuit Nederland en ‘locals’, vooral Nederlanders die zich permanent hebben gevestigd op het eiland. De amuses vliegen ons om de oren. Pittige oesters, cecina en steak tartaar. Het hele spectrum. Meest tot de verbeelding sprekende is, hoe kan het ook anders, het kilo blik Perle Imperial kaviaar van House of Caviar. Doet het altijd goed bij gasten én chefs.

Nederlandse gastronomie Dan staat Patrick Lodiers, presentator van de avond met Tooske Ragas, naast ons om te vertellen dat we aan tafel kunnen. Snel maken we ons uit de voeten richting het restaurant van OKU dat meer ons terrein is. We zijn geplaceerd aan tafel nummer zeven, het geluksgetal. Met onder andere Piet Tirion (de Goede en de Stoute) en Blanche Vinke (de Kromme Watergang**) is het al snel gezellig en kunnen we een beetje oreren over de Nederlandse gastronomie. Vanavond op de rol: Mark Vaessen (OKU Ibiza), Soenil Bahadoer (de Lindehof**) en Edwin Vinke (de Kromme Watergang** en 1742 Ibiza). Volgens Blanche moeten we vooral op die laatste letten.

Klapper Er mag genoten worden en het is nu aan de chefs om te laten zien wat ze kunnen. Met vertoon komen er gigantische draaischijven op tafel met werk van Anton Corbijn. Onze aandacht gaat direct naar de gerechten die erop uitgestald staan. Langoustine, hoisin, groene curry en radijs van Soenil is meteen een klapper. Ook de catch of the day met scheermes van Edwin Vinke is sterren waardig. Meest opvallende gerecht op de draaischijf is de Alaska king crab van Mark Vaessen. Het gerecht is gepresenteerd in het lichaam van de krab zelf en gecombineerd met kokos en gele curry een smaakexplosie die mooi langs alle basissmaken gaat. Precies zoals je een mooi gerecht wenst te beleven.

Umami Bom Het is weer even opschakelen als de volgende Anton Corbijn draaischijven de zaal in worden gebracht voor het tussengerecht. Japanse aubergine, het dunnere en zoetere broertje van die uit uw supermarkt, met miso en wilde hijiki (bruinwier) laten de kennis en kunde van de Oosterse keuken van Mark Vaessen goed zien. Écht een umami bom. Naast dat geweld de eerste bekende uit Nuenen: Roti met aardappel masala en harissa. Scherp op de tong of zoals Soenil het zou zeggen: ‘spicy’. De verassing zit hem in het gerecht van Edwin Vinke genaamd ‘Rooted Rebels Hot Dog’. Een heerlijke échte hotdog, of toch niet? U gaat het maar ervaren in een van zijn restaurants, want het is zo’n ‘dit moet je zelf proeven’ gerecht.

Mind-fuck Rondom het hoofdgerecht geeft Niels Houtepen, alleskunner en commerciële man van the Harbour Club, een illusionisten act. En hoezeer we ook van hypnoseachtige act houden waarbij blonde dames met veren worden gekriebeld, we waren vooral onder de indruk van zijn act waarin hij gasten hun bijzondere wensen liet omschrijven met een ballon in de hand en al deze wensen ook daadwerkelijk uit de ballon kwamen. Een echte mind-fuck.

Ibiza op een bordje De verschillende hoofdgerechten kregen we allen al eens eerder in de met michelin sterren bekroonde restaurants van de chefs en waren ook van een dusdanige kwaliteit. Onze all-time-favourite van Soenil Bahadoer: Rendang, dit keer met sambai en kimchi. De signatuur van de Spicy Chef uit Nuenen. Mark Vaessen maakte Blue Lobster, die zien we niet vaak, met nori boter. Een gerecht waarin we weer de Oosterse signatuur van de chef met een voorliefde voor fermentatie terugzagen. Edwin Vinke liet zich zien als lokale ondernemer. Hij maakte Rotja, een lokaal gevangen schorpioenvis, met artisjokken, saffraan en amandelen. Ibiza op een bordje.

Dinand Woesthoff Als afsluiter van de eerste avond kwamen de Anton Corbijn draaischijven weer op tafel met een gigantische hoeveelheid lekkernijen. Onder andere butterscotch van Soenil, mini magnums van Mark en zeebanket van Edwin. Echter stond dit moment niet in het teken van deze grote chefs. De aandacht ging volledig uit naar het mini-concert van Dinand Woesthoff, die speciaal voor deze gelegenheid zijn gitaar had opgepakt om liedjes met een maatschappelijke boodschap te brengen. Onze excuses aan de chefs, maar het optreden van de voormalig leadzanger van Kane was werkelijk het hoogtepunt van de avond. Na dit alles was het snel naar de hotelkamer, want op dinsdag stond er alweer een bomvol programma op het menu wat in de ochtend begon.

Formentera De volgende dag verzamelde chefs en gasten zich in de haven van Ibiza. Daar lagen een tiental Wajer jachten klaar om ons naar het idyllische eilandje Formentera te brengen. Bij de eerste aanblik van een Wajer Yacht ben je al onder de indruk, maar een kapitein die de gashendel weet te vinden maakt het extra indrukwekkend. Onze mede-matrozen waren de mannen van IWC watches die ook wel van een beetje snelheid bleken te houden. Een band was snel gesmeed.

Na 20 minuutjes klapperen over de golven, en nog even snel een duik maken in de azuurblauwe zee, stap je op Formentara in een andere wereld. We mogen aanschuiven in Chez Gerdi dat uitkijkt over zee met in de verte het eiland Ibiza. Het doet wat Balinees aan, die heuvels achter de zee, en zo voelt het ook. Vandaag geen zware thema’s, maar genieten van een lunch verzorgd door Egon van Hoof, restaurant MOS*, Thomas van Santvoort, restaurant Flicka* en de vrolijke chef van Chez Gerdi, Claudio Passiatore.

Rookies De, door Tom Berkhout liefkozend genoemde, rookies weten hem prima te raken met als voorgerecht Hamachi met gezouten perzik door Egon. Hier gaan we thuis ook mee scoren. Super vriendelijk gerechtje en volledig passend bij de setting. Uiteraard vertellen we thuis dat het uit onze eigen koker kwam. Dat maken we later wel goed met Egon.

Thomas presenteert Noordzee krab met Foie Royale en oester. In een glaasje. Vaste lezers weten wat wij vinden van eten uit een glaasje. Dat mag, maar dan wel functioneel. Thomas vertelt ons, met terechte frons, dat er even niks anders voorhanden was. Gelukkig verplicht het ons om het gehele gerechtje met alle smaken samen te nuttigen. Functioneel dus, check. Bekende combinatie die altijd raak is. De Foie complementeert de schaal en schelpdieren meer dan goed. De frisheid van het wonderkruid verveine haalt het geheel lekker omhoog. Ook maar even meegeschreven voor thuis.

De wijn vloeit rijkelijk en het tempo zit er goed in. Al snel volgen de tussengerechten. Rode garnaal met morcilla en kippenjus door Egon van Hoof. Vooral de Spaanse bloedworst is gevaarlijk lekker. Daarbij geserveerd door Thomas, zonnevis met een 1.000 Island vinaigrette en koolrabi. Ook weer zo’n ‘Formentera gerechtje’ zoals onze disgenoot het omschrijft. Spot on.

Zomerwild Dan het moment waar we altijd naar uitkijken, het piece. Egon serveert een perfect stukje ree filet met miso jus en een crème van gepofte aubergine. We zijn uw vraag graag even voor. Ja, het is ree-seizoen. De reebokken vallen onder het zomerwild en vanwege het fijne dieet van kruiden, knoppen en jonge blaadjes is het vlees bijzonder zacht van smaak met een fijne kortdradige structuur. Eerlijk is waar. Ree in de volle zon op een idyllisch eiland was niet onze eerste gok. Des te verassender en werkelijk fantastisch meegegeven.

Thomas koos, net als Edwin een avond eerder, voor de lokale held: Rotja. De vis werd opgediend met algen en kombu. Gezien de beperkte middelen, de buitentemperatuur en het aantal couverts zijn we enorm onder de indruk van de gaarheid van de vis en de temperatuur op het bord. Gewoon perfect. Alsof je aan tafel bent aangeschoven bij restaurant Flicka.

Uit het vuistje Tegen het einde van de middag loopt de temperatuur evenredig met het volume van de muziek op. Zodra de eerste gasten zich voorzichtig op de dansvloer wagen wordt ook het dessert opgediend. Gewoon, uit het vuistje. Egon een dessert van groene appel, matcha en zwarte sesam en Thomas van passievrucht, zoethout en koffie in de vorm van dat bekende ijsje.

Duw in de rug Door de stevig opgestoken wind is het nog een bumpy ride terug naar de haven van Ibiza, maar het was werkelijk een onvergetelijke experience. Zo’n hoog niveau op het bord, prachtige wijnen en een gemêleerd gezelschap. Maar vooral een duw in de rug voor de medewerkers van War Child die met alle donaties door kunnen met het verzetten van bergen in gebieden ver weg van Ibiza.

War Child Geen kind is ooit een oorlog begonnen. Toch groeien wereldwijd bijna 200 miljoen kinderen op in oorlog en geweld. Zij voelen zich onveilig, zijn angstig, agressief of durven geen contact te maken. War Child biedt psychosociale steun, bescherming en onderwijs. En - als de situatie daar om vraagt - humanitaire noodhulp. We steunen kinderen in conflictgebieden, wereldwijd. Van Libanon tot Colombia. Met muziek, sport en spel sluiten we aan op de leefwereld van kinderen. We bieden een veilige plek, waar ze op adem kunnen komen. En helpen ze hun heftige ervaringen te verwerken. Dat doen we samen met ouders, leraren en hun leefomgeving. Zo krijgen ze het vertrouwen in zichzelf en anderen terug. Dat doen we niet zo maar. Wij ontwikkelen, onderzoeken, testen én evalueren onze programma’s zorgvuldig, zodat we zeker weten dat wat wij doen werkt. Kinderen zijn sterker dan oorlog. Dat zien we iedere dag. Hun verleden kunnen we niet meer veranderen, maar- als we er op tijd bij zijn - wél hun toekomst. En dat is van groot belang. Want een kind hoort niet thuis in oorlog. Nooit.

www.warchild.nl

Tekst: Jarko Barten / Foto’s: Ivo Geskus - SpecialPixels

||||||||
||||||||
||||||||
||||||||
||||||||
||||||||
||||||||
||||||||